tag:blogger.com,1999:blog-25423688201516210322024-02-08T06:18:37.827-08:00ยินดีต้อนรับวรัญญูhttp://www.blogger.com/profile/05671555906663658675noreply@blogger.comBlogger5125tag:blogger.com,1999:blog-2542368820151621032.post-15748428704440508952007-09-13T21:50:00.000-07:002007-09-13T21:50:27.169-07:00คอมพิวเตอร์เพื่อการศึกษา<span style="COLOR: rgb(102,102,102);font-size:100%;" ><strong>1.</strong> </span><span style="FONT-WEIGHT: bold; COLOR: rgb(102,102,102)font-size:100%;" ><span style="COLOR: rgb(102,102,102)">ความหมายของคอมพิวเตอร์เพื่อการศึกษา</span><br /></span><span style="COLOR: rgb(102,102,102);font-size:100%;" >ปัจจุบันมีคำศัพท์ที่เกี่ยวข้องระหว่างคอมพิวเตอร์และการศึกษาคือ "คอมพิวเตอร์ศึกษา" (Computer Education) หมายถึง </span><p style="COLOR: rgb(102,102,102)"><span style="font-size:100%;">การศึกษาหาความรู้เกี่ยวกับศาสตร์ด้านคอมพิวเตอร์ เช่น การเขียนภาษาโปรแกรมต่าง ๆ การผลิต การใช้ การบำรุงรักษา<br />เครื่องคอมพิวเตอร์ (Hardware) และซอฟแวร์ (Software) รวมถึงการศึกษาวิธีการใช้ระบบคอมพิวเตอร์เพื่อกิจการด้านต่าง ๆ<br />สรุปแล้วการใช้คอมพิวเตอร์เพื่อการศึกษา คือ การนำคอมพิวเตอร์มาใช้ในกิจการด้านการศึกษา ประกอบด้วยงานหลัก 4 ระบบ<br /><span style="FONT-WEIGHT: bold; COLOR: rgb(102,102,102)">1. คอมพิวเตอร์เพื่อบริหารการศึกษา (Computer for Education Administration)</span> เป็นการนำคอมพิวเตอร์มาใช้ในการบริหารงานด้านต่าง ๆ เช่น การบริหารงานด้านการศึกษาประกอบด้วยครู ผู้เรียน และเจ้าหน้าที่บุคลากรที่เกี่ยวข้องอื่น ๆ เป็นต้น<br /><span style="FONT-WEIGHT: bold; COLOR: rgb(102,102,102)">2. คอมพิวเตอร์เพื่อบริการการศึกษา (Computer for Education Service)</span> หมายถึง การบริการการศึกษา ด้านต่าง ๆ เช่น การบริการสารสนเทศการศึกษา<br /><span style="FONT-WEIGHT: bold">3. คอมพิวเตอร์เพื่อการเรียนการสอน (Computer Assisted Instruction) </span>หมายถึง การนำคอมพิวเตอร์มาช่วยในกิจกรรมการเรียนการสอนในเนื้อหาวิชาต่างๆ<br /><span style="FONT-WEIGHT: bold; COLOR: rgb(102,102,102)">4. การรู้คอมพิวเตอร์ (Computer Literacy)</span> เป็นการศึกษา การสอน/การฝึกอบรมเกี่ยวกับความรู้ความสามารถ และทักษะการใช้คอมพิวเตอร์โดนตรงรวมทั้งการประยุกต์ใช้ และเจตคติต่อคอมพิวเตอร์และ<b> ICT </b><br /></span></p><div style="COLOR: rgb(102,102,102); TEXT-ALIGN: right"><span style="FONT-WEIGHT: bold;font-size:100%;" >ที่มา http://vod.msu.ac.th</span><span style="FONT-WEIGHT: bold; COLOR: rgb(204,204,204)font-size:100%;" > <span style="COLOR: rgb(102,102,102)">รศ.ดร.ไชยยศ เรืองสุวรรณ</span></span></div><p style="COLOR: rgb(102,102,102); TEXT-ALIGN: right"><span style="font-size:100%;"><br /></span></p><div style="COLOR: rgb(102,102,102); TEXT-ALIGN: left"><span style="COLOR: rgb(102,102,102);font-size:100%;" ><strong style="FONT-WEIGHT: bold">2.</strong></span><span style="FONT-WEIGHT: bold; COLOR: rgb(204,255,255)font-size:100%;" ><span style="COLOR: rgb(102,102,102)"> วัตถุประสงค์ของการใช้คอมพิวเตอร์เพื่อการศึกษา</span><br /></span><span style="COLOR: rgb(102,102,102);font-size:100%;" ><span style="font-family:MS Sans Serif,Microsoft Sans Serif;">ในการนำคอมพิวเตอร์มาใช้ในการศึกษาโดยทั่วไปมี 3 ลักษณะคือ<br /></span></span><span style="COLOR: rgb(255,204,204);font-size:100%;" ><span style="COLOR: rgb(102,102,102);font-family:MS Sans Serif,Microsoft Sans Serif;" >1.ใช้เพื่อทบทวนบทเรียน<br /></span><span style="COLOR: rgb(102,102,102)">2.</span><span style="COLOR: rgb(102,102,102);font-family:MS Sans Serif,Microsoft Sans Serif;" >ใช้เป็นเครื่องมือในการเรียน<br /></span><span style="COLOR: rgb(102,102,102)">3</span><span style="COLOR: rgb(102,102,102)">.</span><span style="font-family:MS Sans Serif,Microsoft Sans Serif;"><span style="COLOR: rgb(102,102,102)">ใช้เป็นเครื่องมือฝึก</span><br /></span></span><div style="TEXT-ALIGN: right"><div style="TEXT-ALIGN: right"><span style="FONT-WEIGHT: bold;font-size:100%;" >ที่มา http://vod.msu.ac.th</span><span style="FONT-WEIGHT: bold; COLOR: rgb(204,204,204)font-size:100%;" > <span style="COLOR: rgb(102,102,102)">รศ.ดร.ไชยยศ เรืองสุวรรณ</span></span></div></div><span style="font-size:100%;"><br /></span><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:MS Sans Serif,Microsoft Sans Serif;"><br /></span></span></div><span style="COLOR: rgb(102,102,102);font-size:100%;" ><strong><span style="COLOR: rgb(102,102,102)">3. ส่วนประกอบของคอมพิวเตอร์</span><br /></strong><b><span lang="TH" style="font-family:AngsanaUPC;"><span style="font-family:MS Sans Serif;">ส่วนประกอบของคอมพิวเตอร์</span></span></b><span style="font-family:'MS Sans Serif';"><span style="font-family:MS Sans Serif;"><br /></span></span><span lang="TH" style="font-family:AngsanaUPC;"><span style="font-family:MS Sans Serif;">ส่วนประกอบทั่วไปของคอมพิวเตอร์จะประกอบด้วยส่วนต่างๆ</span></span><span lang="TH" style="font-family:'MS Sans Serif';"><span style="font-family:MS Sans Serif;"> </span></span><span lang="TH" style="font-family:AngsanaUPC;"><span style="font-family:MS Sans Serif;">ดังนี้</span></span><span style="font-size:+0;"><span style="font-family:MS Sans Serif;"><?xml:namespace prefix = o /><o:p></o:p><br /></span></span><b style="COLOR: rgb(102,102,102)"><span style="font-family:'MS Sans Serif';"><span style="font-family:MS Sans Serif;">1. </span></span><span style="TEXT-DECORATION: underline">หน่วยรับข้อมูล</span><span lang="TH" style="COLOR: rgb(255,255,255);font-family:'MS Sans Serif';" ><a href="http://www.obec.go.th/news/_develop_media/multi/primary/job/comp04/rubkhomoon.htm"><span style="font-family:MS Sans Serif;"> </span></a></span></b><span style="COLOR: rgb(255,255,255);font-family:'MS Sans Serif';" ><a href="http://www.obec.go.th/news/_develop_media/multi/primary/job/comp04/rubkhomoon.htm"><span style="font-family:MS Sans Serif;"><span style="COLOR: rgb(102,102,102)">input</span> <span style="COLOR: rgb(102,102,102)">Unit</span></span></a><span style="font-family:MS Sans Serif;"> </span></span><span lang="TH" style="font-family:AngsanaUPC;"><span style="font-family:MS Sans Serif;">เป็นส่วนที่ทำหน้าที่รับข้อมูลเข้าสู่หน่วยประมวลผลกลาง (</span></span><span style="font-family:'MS Sans Serif';"><span style="font-family:MS Sans Serif;">CPU)<br /></span></span><span lang="TH" style="font-family:AngsanaUPC;"><span style="font-family:MS Sans Serif;">เพื่อทำการประมวลต่อไป<br /></span></span><b><span style="font-family:'MS Sans Serif';"><span style="font-family:MS Sans Serif;">2. </span></span></b><span style="FONT-WEIGHT: bold; COLOR: rgb(102,102,102); TEXT-DECORATION: underline">หน่วยประมวลผลกลาง หรือ CPU</span><span style="font-family:'MS Sans Serif';"><a style="COLOR: rgb(51,51,51)" href="http://www.obec.go.th/news/_develop_media/multi/primary/job/comp04/pramuanpon.htm"><span style="font-family:MS Sans Serif;"></span></a><span style="COLOR: rgb(0,0,153);font-family:MS Sans Serif;" > </span><span style="font-family:MS Sans Serif;">(Central Processing Unit) </span></span><span lang="TH" style="font-family:AngsanaUPC;"><span style="font-family:MS Sans Serif;">ทำหน้าที่ในการประมวลผลข้อมูล<br />เพื่อให้ได้ผลลัพธ์ตามที่ต้องการ</span></span><span lang="TH" style="font-family:'MS Sans Serif';"><span style="font-family:MS Sans Serif;"> </span></span><span lang="TH" style="font-family:AngsanaUPC;"><span style="font-family:MS Sans Serif;">และทำหน้าที่ควบคุมการทำงานต่างภายในคอมพิวเตอร์</span></span><span style="font-family:'MS Sans Serif';"><span style="font-family:MS Sans Serif;"><br /></span><b><span style="font-family:MS Sans Serif;">3. </span></b></span><b><span style="TEXT-DECORATION: underline">หน่วยแสดงผล Output Unit</span></b></span><span style="COLOR: rgb(102,102,102);font-size:100%;" ><span style="COLOR: rgb(0,0,153);font-family:'MS Sans Serif';" ><span style="font-family:MS Sans Serif;"> </span></span></span><span style="COLOR: rgb(102,102,102);font-size:100%;" ><span lang="TH" style="font-family:AngsanaUPC;"><span style="font-family:MS Sans Serif;">เป็นหน่วยที่แสดงผลลัพธ์จากการประมวลผลข้อมูล ซึ่งมีรูปแบบการแสดง<br />ผลอยู่ </span></span><span style="font-family:'MS Sans Serif';"><span style="font-family:MS Sans Serif;">2 </span></span><span lang="TH" style="font-family:AngsanaUPC;"><span style="font-family:MS Sans Serif;">แบบ คือ</span></span><span lang="TH" style="font-family:'MS Sans Serif';"><span style="font-family:MS Sans Serif;"> </span></span><span lang="TH" style="font-family:AngsanaUPC;"><span style="font-family:MS Sans Serif;">แบบที่สามารถเก็บไว้ดูภายหลังได้ และแบบที่ไม่มีสำเนาเก็บไว้<br /></span></span></span><div style="COLOR: rgb(102,102,102); TEXT-ALIGN: right"><span style="font-size:100%;"><span lang="TH" style="font-family:AngsanaUPC;"></span><span style="FONT-WEIGHT: bold">ที่มา http://www.obec.go.th ครูสมเกียรติ แสนป้อ</span><br /><span lang="TH" style="font-family:AngsanaUPC;"></span></span></div><span style="COLOR: rgb(102,102,102);font-size:100%;" ><strong></strong><strong></strong><br /><strong><span style="COLOR: rgb(102,102,102)">4. คอมพิวเตอร์ช่วยสอน</span><br /></strong></span><span style="COLOR: rgb(102,102,102);font-size:100%;" ><b><span style="font-family:MS Sans Serif;"><span class="fron14"><br />4.1. คอมพิวเตอร์ช่วยสอน</span></span></b></span><span style="COLOR: rgb(102,102,102);font-size:100%;" ><span class="fron14"><span style="font-family:MS Sans Serif;"><span style="COLOR: rgb(0,0,153)"> <span style="COLOR: rgb(102,102,102)">หมายถึง </span></span><br />การนำคอมพิวเตอร์มาใช้เป็นเครื่องมือในการเรียนการสอน โดยที่เนื้อหาวิชา แบบฝึกหัด และแบบทดสอบจะถูกพัฒนาขึ้นในรูปของโปรแกรมคอมพิวเตอร์ ลักษณะสำคัญของเทคโนโลยีคอมพิวเตอร์ช่วยสอน คือ<br />1) สามารถเรียนแบบการสอนได้ และ<br />2) มีสมรรถภาพในการรวบรวมสารสนเทศและข้อมูลต่าง ๆ </span></span></span><span style="COLOR: rgb(102,102,102);font-family:MS Sans Serif;font-size:100%;" ><br /></span><span style="COLOR: rgb(102,102,102);font-size:100%;" ><br /></span><span style="COLOR: rgb(102,102,102);font-family:MS Sans Serif;font-size:100%;" ><b><span style="COLOR: rgb(102,102,102)"><span class="fron14">4.2. หลักการของคอมพิวเตอร์ช่วยสอน</span></span> </b><span class="fron14">ประกอบด้วย<br /><br /><span style="COLOR: rgb(102,102,102)"><span style="FONT-WEIGHT: bold">1. ใช้เป็นรายบุคคล</span></span> (Individualized) ไมโครคอมพิวเตอร์ส่วนใหญ่ออกแบบเพื่อใช้ส่วนบุคคล นับว่าเป็นเครื่องมือที่ใช้ได้ผลดีที่สุด<br /><br /><span style="COLOR: rgb(255,0,102)"><b><span style="COLOR: rgb(102,102,102)">2. มีการตอบโต้อย่างทันท</span>ี</b></span> (Immediate Feedback)<br /><br /><span style="FONT-WEIGHT: bold; COLOR: rgb(102,102,102)">3. เป็นกระบวนการติดตามความก้าวหน้าของผู้เรียน</span> (Track Learners Process)<br /><br /><span style="FONT-WEIGHT: bold">4. ปรับให้ทันสมัยได้ง่าย</span> (Each of Updating)<br /><br /><span style="FONT-WEIGHT: bold">5. โปรแกรมคอมพิวเตอร์ช่วยสอน</span> ไม่สามารถทำงานได้ทุกอย่างเหมือนคน ด้วยเหตุนี้ จึงนำมาเป็นส่วนนึ่งหรือช่วยสอนเท่านั้น การแก้ปัญหาเหล่านี้ขึ้นอยู่กับการเขียนโปรแกรมให้สอดคล้องกับหลักจิตวิทยา<br /><span style="FONT-WEIGHT: bold"><br />6. การเขียนโปรแกรมที่ดีต้องอาศัยความชำนาญอย่างมาก</span><br /><b><span style="COLOR: rgb(255,0,102)"><br /></span></b></span></span><div style="COLOR: rgb(102,102,102); TEXT-ALIGN: right"><div style="TEXT-ALIGN: right"><div style="TEXT-ALIGN: right"><span style="FONT-WEIGHT: bold;font-size:100%;" >ที่มา http://vod.msu.ac.th</span><span style="FONT-WEIGHT: bold; COLOR: rgb(204,204,204)font-size:100%;" > <span style="COLOR: rgb(51,51,51)">รศ.ดร.ไชยยศ เรืองสุวรรณ</span></span></div></div><div style="TEXT-ALIGN: left"><span style="FONT-WEIGHT: bold"><br />5. การวัดประเมินผลคอมพิวเตอร์เพื่อการศึกษา</span><br /></div></div><span style="COLOR: rgb(102,102,102);font-size:100%;" ><strong></strong></span><span style="COLOR: rgb(102,102,102);font-family:MS Sans Serif,Microsoft Sans Serif;font-size:100%;" ><span style="COLOR: rgb(0,0,0)"><span style="COLOR: rgb(51,51,51)">ในการวัดประเมินบทเรียน มีขั้นตอนในการพิจารณาอยู่ 3 ขั้น คือ</span><br /><b style="COLOR: rgb(102,102,102)">1. การประยุกต์ใช้</b> </span><br />1.1 บทเรียนนี้ออกแบบและผลิตขึ้นมาเพื่อใช้ในหลักสูตร<br />วิชาอะไรและในหลักสูตรนี้ ผู้เรียนจะได้รับประโยชน์พิเศษเฉพาะ<br />จากบทเรียนนี้อย่างไรบ้าง<br />1.2 บทเรียนนี้บทบาททางการศึกษาอย่างไรบ้าง<br />เป็นบทเรียนที่ใช้ในการเรียนการสอนโดยตรงหรือเป็นบทเรียนที่<br />ใช้ประกอบหรือเสริมการเรียนเท่านั้น ถ้าบทเรียนนี้<br />มีบทบาทเพียงเพื่อเสริมการเรียนการสอน มีสื่อหรือ<br />กิจกรรมการสอนอื่นที่ออกแบบไว้ให้บทเรียนสนับสนุนหรือไม่<br />1.3 บทเรียนนี้ออกแบบมาสำหรับผู้เรียนนะดับใด<br />และผู้เรียนควรมีความรู้เบื้องต้นระดับใดและอย่างไรบ้าง<br />1.4 บทเรียนนี้ควรใช้กับเครื่องคอมพิวเตอร์แบบใด<br /><b>2. การใช้โปรแกรม</b><br />2.1 ประสิทธิผลทางการเรียนการสอน การที่จะวัด<br />ประสิทธิผลทางการเรียนการสอนของบทเรียนนั้นเราจะต้อง<br />1) วิเคราะห์คุณลักษณะของบทเรียน<br />2) วิเคราะห์แนวปฏิบัติของครูในการใช้บทเรียนนั้น<br />3) ทบทวนประสิทธิผลของบทเรียนที่มีต่อการ<br />เปลี่ยนแปลงพฤติกรรมของผู้เรียนตามจุดประสงค์การเรียน<br />2.2 การบำรุงรักษาบทเรียน ในการประเมินเกี่ยวกับ<br />การบำรุงรักษาบทเรียนนี้จะเน้นในเรื่องการปรับปรุงบทเรียน<br />ให้เข้ากับสภาพการสอน ว่าทำได้หรือไม่เพียงใด<br />ทั้งนี้เนื่องจาก มีบางบทเรียนที่เปิดโอกาสให้ครูดัดแปลงเพิ่มเติม<br />ตัดบางส่วนออกหรือจัดลำดับใหม่ได้ เพื่อให้ครูสามารถดัดแปลง<br />บทเรียน ให้สอดคล้องกับความสามารถของผู้เรียนบางคนได้<br />2.3 ความสะดวก ความสะดวกของบทเรียนในที่นี้หมายถึง<br />การที่เราสามารถใช้บทเรียนกับเครื่องคอมพิวเตอร์รุ่นต่างๆ ได้<br />เช่น เล่นได้ทั้งเครื่อง XTAT และหรือจอภาพสี<br /><b>3. ราคา</b><br />การเปรียบเทียบราคาของบทเรียน อาจจะพิจารณาได้ยาก<br />เพราะมีข้อจำกัดเช่น เรื่องเวลา ความต้องการในการใช้บทเรียน<br />และประสบการณ์ของผู้ใช้เป็นต้น นอกจากนั้น การผลิตบทเรียน<br />เรื่องเดียวกันจากผู้ผลิตหลายๆ แหล่งนั้นมีน้อย ดังนั้น การพิจารณาเปรียบเทียบในเรื่องราคาของบทเรียนจึงอยู่ในดุลยพินิจของผู้ที่ประสงค์<br />จะใช้บทเรียนนั้นๆพิจารณาเอง<br /></span><div style="COLOR: rgb(102,102,102); TEXT-ALIGN: right"><div style="TEXT-ALIGN: right"><div style="TEXT-ALIGN: right"><span style="COLOR: rgb(0,0,153);font-size:100%;" ><span style="FONT-WEIGHT: bold; COLOR: rgb(102,102,102)"><span style="COLOR: rgb(153,153,153)">ที่มา http://vod.msu.ac.th</span> รศ.ดร.ไชยยศ เรืองสุวรรณ</span><br /></span><span style="COLOR: rgb(204,204,204);font-size:100%;" ><span style="COLOR: rgb(0,0,153)"></span></span></div></div></div>วรัญญูhttp://www.blogger.com/profile/05671555906663658675noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-2542368820151621032.post-8696621443493230092007-09-04T14:18:00.000-07:002007-09-04T14:18:03.404-07:00บทความดีๆจากทุกมุมมอง #4<span style="color: rgb(102, 102, 102);" lang="th"><span><span style="font-weight: bold;">การเดินทางของ "ปริญญา" 1 ใบ</span><br />เป็นที่รู้กันดีว่าพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเริ่มเสด็จฯ พระราชทานปริญญาบัตรตั้งแต่ปี พ.ศ. 2493<br /><br />และหลังจากนั้นบัณฑิตทุกคนก็เฝ้ารอที่จะได้รับพระราชทานปริญญาบัตรจากพระหัตถ์อย่างใจจดใจจ่อ<br /><br />ภาพถ่ายวันรับพระราชทานปริญญาบัตรกลายเป็นของล้ำค่าที่ต้องประดับไว้ตามบ้านเรือนและเป็นสัญลักษณ์แห่งความสำเร็จของหนุ่มสาวและความภาคภูมิใจของบิดามารดา<br /><br />จน 29 ปีต่อมา มีผู้คำนวณให้ฉุกใจคิดกันว่าพระราชภารกิจในการพระราชทานปริญญาบัตรนั้นเป็นพระราช ภารกิจที่หนักหน่วงไม่น้อย หนังสือพิมพ์ลงว่าหากเสด็จฯพระราชทานปริญญาบัตร<br />490 ครั้ง ประทับครั้ง ละราว 3 ชม.<br />เท่ากับทรงยื่นพระหัตถ์พระราชทานใบปริญญาบัตร 470,000 ครั้ง<br /><br />น้ำหนักปริญญาบัตร ฉบับละ 3 ขีด รวมน้ำหนักทั้งหมดที่พระราชทานมาแล้ว 141 ตัน<br /><br />ไม่เพียงเท่านั้น ดร.สุเมธ ตันติเวชกุลยังเล่าเสริมให้เห็น "ความละเอียดอ่อนในพระราชภารกิจ" ที่ไม่มีใครคาดถึงว่าท่านไม่ได้พระราชทานเฉย ๆ ทรงทอดพระเนตรอยู่ตลอดเวลา โบหลุดอะไรหลุดพระองค์ท่านทรงผูกโบว์ใหม่ให้เรียบร้อย<br /><br />บางครั้งเรียงเอกสารไว้หลายวัน ฝุ่นมันจับ พระองค์ท่านก็ทรงปัดออก<br /><br />ด้วยเหตุนี้จึงมีผู้กราบบังคมทูลขอพระราชทานให้ทรงลดการเสด็จฯ<br />พระราชทานปริญญาบัตรลงบ้าง โดยอาจงดเว้นการพระราชทานปริญญาบัตรในระดับป.ตรี คงไว้แต่เพียงระดับปริญญาโทขึ้นไป<br /><br />พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวกลับมีพระราชกระแสรับสั่งตอบว่า<br />พระองค์เองเสียเวลายื่นปริญญาบัตรให้บัณฑิตคนละ 6-7 วินาทีนั้น<br />แต่ผู้ได้รับนั้นมีความสุขเป็นปี ๆ เปรียบกันไม่ได้เลย<br /><br />ที่สำคัญคือ<br />ทรงเห็นว่าการพระราชทานปริญญาสำหรับผู้สำเร็จป.ตรี<br />นั้นสำคัญเพราะบางคนอาจไม่มี โอกาสศึกษาชั้นปริญญาโทและปริญญาเอก<br /><br />ดังนั้น<br />" จะพระราชทานปริญญาบัตรแก่บัณฑิตปริญญาตรีไปจน กว่าจะไม่มีแรง"<br />จาก</span></span><b style="color: rgb(102, 102, 102);"><span style="font-size:85%;"><span lang="th"> พี่ออฟ CS06 แห่ง www.thaireaderclub.com<br /></span></span></b>วรัญญูhttp://www.blogger.com/profile/05671555906663658675noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2542368820151621032.post-63111172689557387562007-09-04T13:53:00.000-07:002007-09-04T13:53:14.258-07:00บทความดีๆจากทุกมุมมอง #3<div style="text-align: center;"><br /></div><span style="color: rgb(102, 102, 102);" lang="th"><span><span style="font-weight: bold;">เรื่องนี้ขออุทิศให้กับ ทุกคนที่อยู่กับคนที่ตัวเองรัก.....</span><br /><br />ลองอ่านดูแล้วหันไปดูคนข้างๆ<br />บอกรักให้เขารู้ว่าเขาเป็นคนสำคัญแค่ไหน....ให้เขารู้ว่าคุณรักเขาแค่ไหน<br />เรื่องนี้ผมไม่รู้ใครแต่ง........แต่ผมอยากให้มันอยู่ในกระทู้ของผม...<br />เพื่อจะมีคนอ่านมันมากขึ้นสักคนก็ยังดี.....ขอบคุณครับ<br /><br />"รักครั้งแรกใช่จะผิดหวังเสมอไป<br /><br />มีคนเคยบอกว่า ความรักมีอยู่ 3 แบบ<br /><br />1. รักเพราะหลง<br /><br />2. รักเพราะอ่อนไหว<br /><br />3. รักเพราะเข้าใจ<br /><br />และยังมีคนบอกอีกว่า<br /><br />รักครั้งแรกส่วนมากจะเป็นรักเพราะหลงและมักจะไม่สมหวัง<br /><br />แต่สำหรับผมแล้วรักครั้งแรกเป็นรักที่เป็นความทรงจำที่ดีที่สุดในชีวิตของผม<br /><br />ผมชื่อ แทน เรียนปี 3 อยู่มหาลัยแห่งหนึ่ง<br /><br />ผมต้องทำงานไปเรียนไป<br /><br />เพราะพ่อแม่ผมเสียชีวิตโดยอุบัติเหตุเมื่อปีก่อน<br /><br />ตอนนี้ผมจึงเหมือนอยู่ตัวคนเดียว<br /><br />ตั้งแต่พ่อแม่ผมเสีย<br /><br />ผมก็เงียบมาตลอดไม่ค่อยคุยกับเพื่อนคนไหนเลย ส่วนเธอ<br /><br /><br />เธอชื่อ ซี ......... ซีเป็นลูกคนรวย เรียนปี 3<br /><br />เหมือนผม และคณะเดียวกับผม<br /><br />โดยความคิดของผมแล้วนั้นลูกคนรวยส่วนมากจะชอบทำตัวเว่อร์ ๆ แต่สำหรับซี<br /><br />แล้วเธอไม่ใช่ ซีเป็นคนเรียบร้อย ร่าเริง เรียนเก่ง<br /><br />แล้วยังเป็นที่รักของเพื่อนๆ<br /><br />ด้วย ซึ่งต่างกับผมราวฟ้ากับดิน<br /><br />ผมแอบมองซีมาตลอดตั้งแต่เข้ามาเรียนปี 1<br /><br />แต่ตอนนี้ผมคงไม่มีเวลาคิดเรื่องนั้นแล้ว<br /><br />ตั้งแต่พ่อแม่ผมเสีย<br /><br />ผมก้อไม่ค่อยมีเวลาอยู่กับเพื่อน ๆ เลย<br /><br />ดังนั้นเลิกฝันถึงซีไปได้เลยครับ<br /><br /><br /><br />เช้าวันนึง เข้าเรียนคาบแรก<br /><br />อาจารย์สั่งให้ทุกคนนำงานที่สั่งมาส่ง<br /><br />ผมไม่รู้เรื่องเลยว่าอาจารย์สั่งงานตอนไหน<br /><br />สงสัยสั่งตอนที่ผมแอบหลับในห้องเรียนมั้ง<br /><br />ผมทำอะไรไม่ถูก<br /><br /><br />แทน? เสียงผู้หญิงเรียกชื่อผม ผมหันไปมอง<br /><br />ซีเป็นคนเรียก<br /><br />ซีพูดต่อว่า ?ซีทำรายงานมาให้ ซีรู้ว่าแทนไม่ได้ทำมา<br /><br />เพราะเมื่อวานแทนหลับในห้องเรียนตอนอาจารย์สั่งงานพอดี?<br /><br /><br />พอพูดเสร็จซีก้อวางรายงานไว้บนโต๊ะ<br /><br />แล้วก้อเดินกลับไป หลังเลิกเรียน<br /><br />ผมเดินเข้าไปบอก ขอบคุณซี<br /><br />แต่ซีพูดกลับมาว่า ?<br /><br />เปลี่ยนจากคำขอบคุณเป็นข้าวมื้อเที่ยงได้มั้ยค่ะ ?<br /><br />ผมดีใจไม่คิดเลยว่าผมจะมีโอกาสได้นั่งกินข้าวกับซี<br /><br />ผมเลยตอบกลับไปว่า ได้ครับ?<br /><br />หลังจากนั้นเราก้อเดินไปกินข้าวที่โรงอาหารของมหาลัย<br /><br />เธอดูเรียบร้อยมากเวลาทานข้าว<br /><br /><br />พอทานเสร็จ ซีก้อพูดขึ้นมาว่า ?ซีรู้นะ<br /><br />ว่าแทนไม่ค่อยรู้เรื่อง<br /><br />ไม่ค่อยมีเวลาทบทวนเรื่องที่เรียนไป<br /><br />เอาเป็นว่าเวลาแทนว่าง<br /><br />ซีจะติวให้แทนดีมั้ย?<br /><br /><br />ความหวังดีจากหญิงคนนึงที่ผมเคยแอบมองมาตลอดนั้นมันเป็นความรู้สึกที่บอกไม่ถูก<br /><br />หลังจากวันนั้นผมกับซี<br /><br />ก็จะมานั่งติวหนังสือกันทุกวัน จนเรียนจบมหาลัย<br /><br />ผมก็มีบริษัทมารับเข้าทำงาน 2 บริษัท<br /><br />บริษัทแรกทำงานในกรุงเทพ<br /><br />ส่วนอีกบริษัททำงานที่ระยอง<br /><br />ผมปรึกษากับซีว่าจะเลือกบริษัทไหนดี ซีบอกว่า<br /><br />ตามใจแทนเถอะ ชีวิตเป็นของแทนนะ?<br /><br />ผมได้ยินดังนั้นผมก้อไม่ลังเลที่จะเลือกทำบริษัทที่ 2<br /><br />ถึงผมจะต้องไปทำที่ระยอง<br /><br />แต่มันเป็นอนาคตที่ดีสำหรับผม<br /><br />ผมไปทำงานอยู่ที่ระยอง 1 อาทิตย์ผมจะโทรหาซี 2 -3 ครั้ง<br /><br />1 เดือนผมจะเข้ากรุงเทพ 1 - 2 ครั้ง<br /><br />เวลาผ่านไป 4 ปี ผมได้ย้ายเข้ามาทำงานในกรุงเทพ<br /><br />เพื่อมารับงานในตำแหน่งผู้จัดการบัญชี<br /><br />พอผมมาถึงกรุงเทพ<br /><br />ทางบริษัทให้ผมลาพักร้อนได้ 1 อาทิตย์<br /><br />ผมจึงตัดสินใจชวนซีไปเที่ยวเป็นครั้งแรก<br /><br />ผมโทรเข้ามือถือซี ผมชวนเธอไปที่สวนสามพราน<br /><br />เพราะซีชอบดอกไม้<br /><br />ซีตอบกลับมาว่า ?จริงหรือแทน<br /><br />ซีไม่เคยไปไหนกับใครนอกจากพ่อและแม่เลย<br /><br />แทนจะพาซีไปวันไหนค่ะ?<br /><br />ผมบอกกลับไปว่า ?พรุ่งนี้โอเคมั้ย<br /><br />พาไปเที่ยวเสร็จแล้วซีไปดูคอนโดเป็นเพื่อนแทนหน่อยนะ<br /><br />แทนจะซื้อคอนโดใกล้บ้านซี?<br /><br />ซีตอบมาว่า ?ได้ค่ะ แล้วเจอกันนะค่ะ?<br /><br />เช้าวันรุ่งขึ้นผมไปรับเธอที่บ้าน<br /><br />หลังจากนั้นผมก้อนั่งรถแท็กซี่ไปสวนสามพราน<br /><br />ระหว่างที่ดูดอกไม้นั้นซีดูมีความสุขมาก<br /><br />ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่ผมได้สัมผัสมือซี<br /><br />หลังจากที่คุยกันมานานถึง 6 ปี<br /><br />พอบ่ายผมก้อไปดูคอนโดที่อยู่ใกล้บ้านซีที่สุด<br /><br />แล้วก้อเซ็นสัญญาซื้อผ่อนทันที<br /><br />ตกเย็นซีชวนผมไปบ้านของเธอ ซีบอกว่า<br /><br />คุณพ่อของซีอยากเจอแทนค่ะ<br /><br />เลยให้ซีชวนแทนมาทานข้าวที่บ้าน?<br /><br />ผมไม่ปฎิเสธครับ พอไปถึงบ้านนั่งลงที่โต๊ะ<br /><br />คุณพ่อของซีดูเป็นผู้ใหญ่มาก<br /><br />ท่านพูดขึ้นมาว่า ?เธอเองหรือชื่อแทน<br /><br />แล้วซีเล่าให้พ่อฟังอยู่บ่อย ๆ<br /><br />ซีบอกกับพ่อว่า เธอเป็นคนขยัน<br /><br />ว่าไงสนใจมาทำงานกับพ่อมั้ย มาทำที่บริษัทพ่อ?<br /><br />ผมอึ้งไม่คิดเลยว่าท่านจะพูดกับผมแบบนี้<br /><br />ผมรู้สึกดีใจตอนนี้ผมรู้สึกเป็นส่วนนึงในชีวิตของซียังไงไม่รู้ครับ<br /><br />ผมตอบตกลงทันที<br /><br />หลังจากวันที่ผมไปบ้านซี 2 วัน<br /><br />ผมก้อเริ่มงานในบริษัทของพ่อซี<br /><br />ตำแหน่งที่ผมได้เข้ารับคือตำแหน่ง<br /><br />ผู้จัดการฝ่ายบัญชี<br /><br />งานส่วนใหญ่จะใช้สมองซะมากกว่า หลังจากนั้นก้อว่าง<br /><br />วันนึงพ่อของซีก้อเดินมาที่โต๊ะทำงานผมแล้วก้อบอกว่า แทนถ้าว่าง<br /><br />ก้อพาซีไปเที่ยวก้อได้นะ พ่อฝากดูแลซีด้วย?<br /><br />ผมตอบตกลงไป<br /><br />ผมและซีในเวลานี้มีความสุขที่สุด<br /><br />ผมมีเวลาให้ซีมากขึ้น แต่พอผมว่างมากขึ้น<br /><br />ผมก้อพูดกับซีว่า ? ซี.... แทนเบื่อแล้ว<br /><br />แทนอยากทำงาน<br /><br />แต่ไม่ได้หมายความว่าแทนเบื่อซีนะ<br /><br />แทนจะรับงานตรวจสอบบัญชีจากบริษัทอื่นมาทำด้วยนะ<br /><br />ซีเห็นด้วยมั้ย?<br /><br />ซีตอบกลับมาว่า ?ถ้ามันเป็นความต้องการของแทน<br /><br />ซีก้อเห็นด้วย?<br /><br />ผมก้อรับงานจากบริษัทอื่นเข้ามาทำ<br /><br />เวลาว่างที่ผมเคยมีให้ซีก้อค่อย ๆ<br /><br />หมดลงไป<br /><br />ตอนนี้ผมรู้แล้วว่าผมจะต้องพยายามทำงานให้มากเพื่อที่จะเทียบเท่าหรือใกล้เคียงซีมากขึ้น<br /><br />ตอนนี้มันยังไม่ถึงเวลาที่ผมจะบอกว่ารักเธอ<br /><br />แต่ในใจแล้วผมรู้สึกได้อย่างไม่ต้องสงสัยแล้วว่าซีคือคนที่ผมอยากอยู่ด้วย<br /><br />วันนี้เป็นวันเกิดของซี<br /><br />ผมทำงานจนลืมไปเลยว่าวันนี้วันเกิดของเธอ<br /><br />วันรุ่งขึ้นซีโทรมาหาผมแล้วพูดว่า<br /><br />แทนไม่เคยลืมเลยนะ แต่ปีนี้แทนลืม<br /><br />เมื่อวานเป็นวันเกิดของซีนะ?<br /><br />แล้วเธอก้อร้องไห้<br /><br />ในเวลานั้นผมเครียดเรื่องงานมาก<br /><br />ผมเลยพูดออกไปอย่างไม่คิดว่า ?ไร้สาระน่ะซี<br /><br />แทนต้องทำงานนะ แทนไม่ว่างเหมือนซีนะ?<br /><br />เธอเงียบไปสักพักแล้วซีก้อพูด ?ขอโทษนะแทน<br /><br />ซีไม่อยากทะเลาะกับแทนซีอยากจะใช้เวลาที่เหลืออยู่อย่างมีความสุขโดยมีแทนอยู่เคียงข้างนะ?<br /><br />ผมโกรธที่เธอพูดแบบนี้มาก<br /><br />แต่เงียบไม่ต่อว่าอะไรเธอไป ซีพูดต่ออีกว่า<br /><br />อีก2วันซีจะไปอเมริกากับแม่ ซีอยากให้แทนไปด้วย<br /><br />ซีขออนุญาตคุณพ่อแล้วนะ<br /><br />คุณพ่อบอกว่าให้แทนไปด้วยได้ แทนจะไปกับซีมั้ย?<br /><br />ผมตอบกลับไปว่า ?ช่วงนี้งานยุ่ง<br /><br />ซีไปกับแม่ให้สนุกเถอะ? แล้วซีก้อวางหู<br /><br />ซีเดินทางไปอเมริกากับแม่ 1 เดือน ในเวลาระหว่าง 1 เดือนนี้<br /><br />ผมไม่ได้ติดต่อกับซีเลย พอซีกลับมากรุงเทพ<br /><br />ผมก้อไม่ได้ไปรับ<br /><br />หลังจากกลับมาจากอเมริกา<br /><br />ผมกับซีก้อห่างเหินกันไม่ค่อยได้เจอกันเลย 1<br /><br />เดือนจะได้เจอหน้ากันสัก 2 ? 3 ครั้ง<br /><br />ไม่ได้โทรคุยกันเลยเพราะผมงานยุ่งมาก<br /><br />ผมทำงานที่บริษัทพ่อซีมา 3 ปีแล้ว<br /><br />ตอนนี้ผมคิดว่าผมพร้อมทุกอย่างแล้ว<br /><br />มีเงินพอที่จะซื้อบ้าน ซื้อรถ<br /><br />และทุกสิ่งทุกอย่างที่ซื้อได้ด้วยเงิน<br /><br />วันที่ 14 กุมภาพันธ์ ผมจึงตัดสินใจที่จะขอซีแต่งงาน<br /><br />แล้วคืนก่อนวันที่ 14<br /><br />ซีก้อโทรมาหาผมที่บ้าน<br /><br />แทนซีถามอะไรแทนหน่อยได้มั้ย? ผมตอบว่า ?ได้สิ?<br /><br />ซีถามต่อ ?แทนทำไมถึงขยันทำงานขนาดนี้<br /><br />แทนขยันเพื่อใคร เพื่ออะไร?<br /><br />ผมไม่ตอบกับคำถามของซี แต่พูดกลับไปว่า<br /><br />พรุ่งนี้แทนจะบอก<br /><br />แทนจะตอบทุกคำถามขอซี<br /><br />พรุ่งนี้ซีไปสวนสามพรานกับแทนนะ? ซีตอบมาว่า ?ได้?<br /><br />เช้าวันที่ 14 กุมภาพันธ์ ผมรีบไปที่เต้นท์โชว์รูม ฮอนด้า<br /><br />ทำสัญญาออกรถป้ายแดง<br /><br />ออกมาแล้วก้อขับไปรับซีที่บ้าน<br /><br />ผมนึกว่าซีจะตกใจที่ผมขับรถไปรับเธอ<br /><br />แต่ไม่เลยเธอดูอ่อนเพลียเหมือนคนไม่สบาย หน้าซีด<br /><br />ผมจึงบอกซีว่า<br /><br />ไว้วันหลังก้อได้นะซี? ซีตอบกลับมาว่า ?วันนี้แหละ<br /><br />ซีอยากไปวันนี้?<br /><br />ก่อนขับรถออกจากบ้านซีผมเห็นแม่ซีดูเหมือนจะร้องไห้แต่ก้อไม่ได้คิดอะไร<br /><br />พอมาถึงสวนสามพราน ผมเดินจูงมือซีดูดอกไม้<br /><br />เดินได้สักพักผมก้อพาซีมานั่งที่ม้านั่งริมสระน้ำ<br /><br />ซีซบไหล่ผมแล้วพูดกลับผมว่า<br /><br />แทน ซีรู้นะว่าแทนรักซี<br /><br />แต่ซีอยากให้แทนบอกซีเองจะได้มั้ย แทนบอกซีด้วยว่า<br /><br />แทนทำไมถึงขยันทำงานขนาดนี้ แทนขยันเพื่อใคร เพื่ออะไร?<br /><br />แล้วคราวนี้ผมก้อบอกเธอทุกอย่างว่า<br /><br />ซี.........แทนรักซีนะ<br /><br />ทุกอย่างที่แทนขยัน<br /><br />แทนทำเพื่อซี<br /><br />แทนไม่อยากให้ซีโดนใครดูถูกว่ามาคบกับแทน<br /><br />แล้ววันนี้แทนมีพร้อมทุกอย่างแล้ว<br /><br />วันนี้แทนคิดว่าแทนใกล้เคียงพอที่จะขอซีแต่งงานแล้ว<br /><br />ซีแต่งงานกับแทนนะ"<br /><br />แล้วผมก้อหยิบแหวนแต่งงานที่แอบซื้อไว้หมายจะสวมเข้าที่นิ้วของซี<br /><br />ผมจับมือของซีขึ้น เธอไม่ตอบสนองต่อสิ่งที่ผมทำ<br /><br />ผมจับตัวเธอเขย่า<br /><br />เธอไม่รู้สึกอะไรเลย<br /><br />ผมจึงอุ้มร่างซีขับรถไปที่โรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุด<br /><br />แล้วแล้วระหว่างนั้นผมก้อโทรบอกทุกคนที่เกี่ยวข้องกับซี<br /><br />มาถึงโรงพยาบาล หมอรีบพาซีเข้าห้อง ไอซียู<br /><br />ผมไม่รู้เรื่องอะไรเลยถามหมอว่าซีเป็นอะไรหมอก้อไม่ยอมบอก<br /><br />ไม่นานพ่อกับแม่ซีก้อมาถึงโรงพยาบาล<br /><br />ผมถามแม่ซีว่าซีเป็นอะไร<br /><br />แม่ซีบอกกับผมว่า<br /><br />ซีเป็นโรคหัวใจ เป็นมาตั้งแต่เด็กแล้ว?<br /><br />ผมอึ้งทำไมผมมันโง่อย่างนี้ผมไม่เคยรู้อะไรเลย<br /><br />ไม่เคยรู้ว่าซีเป็นโรคหัวใจ<br /><br />ผมนั่งภาวนาอยู่หน้าห้องไอซียูว่าขออย่าให้ซีเป็นอะไรเลย<br /><br />ถ้าซีหายผมจะแต่งงานกับเธอ<br /><br />จะไม่ทิ้งให้เธอเดียวดายอีกต่อไป<br /><br />ซีอยู่ในห้องไอซียูนานถึง 5 ชั่วโมง<br /><br />หมอก้อเดินออกมาจากห้อง<br /><br />ผมรีบวิ่งเข้าไปเขย่าตัวหมอแล้วถามว่า<br /><br />ซีไม่เป็นไรใช่ไหมหมอ?<br /><br />หมอเงียบสักพักแล้วตอบว่า ?ผมเสียใจด้วยนะครับ?<br /><br />ผมได้ยินคำนี้ถึงกับทรุดตัวลง<br /><br />แล้วก้อนั่งร้องไห้ออกมา<br /><br />หลังจากนั้นงานศพของซีของถูกจัดขึ้นท่ามกลางแขกหลายคน<br /><br />รวมทั้งเพื่อนของซีด้วย<br /><br />วันนี้เป็นวันสุดท้าย เป็นวันเผาศพ<br /><br />แม่ซีแทนเข้ามาหาผมแล้วก้อยื่นซองเอกสารสีน้ำตาลให้ผม<br /><br />แล้วพูดว่า<br /><br />ของที่อยู่ข้างในเป็นของที่ซีเขียนจดหมายไว้ให้แม่<br /><br />บอกให้แม่มอบให้แทน?<br /><br />ผมค่อย ๆ แกะซองนั้นออกข้างในมีสมุดเล่มเล็ก ๆ กับม้วนวีดีโออยู่<br /><br />หลังจากพีธีเผาศพเสร็จผมนั่งอยุ่ด้านหน้าจนแขกในงานกลับไปกันหมด<br /><br />พ่อซีเดินเข้ามาหาผมแล้วพูดกลับผมว่า<br /><br />ซีรักแทนมากนะ? แล้วพ่อก้อเดินกลับไป<br /><br />ผมขับรถกลับมาคอนโด ด้วยรอยคล้ำใต้ตา<br /><br />ผมเดินไปหยิบม้วนวีดีโอเทปแล้วนำมันไปเปิด<br /><br />ผมเห็นซีในชุดสีขาวเหมือนชุดในโรงพยาบาลไม่มีผิด<br /><br />ซีพูดว่า ?แทน .......<br /><br />ถ้าแทนได้ดูม้วนวีดีโอนี้แล้วแสดงว่าซีไม่ได้อยู่แล้วนะ<br /><br />ตอนนี้ซีอยู่ที่โรงพยาบาลในอเมริกา<br /><br />แม่ซีพาซีมาหาหมอเพื่อที่จะผ่าตัดครั้งสุดท้าย<br /><br />ถ้าผ่าตัดครั้งนี้ไม่สำเร็จ<br /><br />หมอบอกว่าซีจะอยู่ได้อีกไม่ถึง 2 ปี<br /><br />แต่ซียอมเสี่ยงเพื่อที่จะได้อยู่กับแทนตลอดชีวิต<br /><br />ซีไม่โกรธแทนนะที่แทนไม่มาอเมริกากับซี<br /><br />แต่แทนอย่าโกรธซีนะที่ซีไม่ได้บอกว่าซีเป็นโรคหัวใจ<br /><br />ซีแค่ไม่อยากให้แทนกลุ้มใจ<br /><br />ซีเห็นแทนพยายามในสิ่งที่แทนต้องการ<br /><br />แค่นี้ซีก้อมีความสุขแล้ว<br /><br />ซีรู้นะว่าแทนพยายามทำเพื่อใคร แทนทำเพื่อซีใช่มั้ย<br /><br />ถ้าคิดไปเองก้อขอโทษนะ<br /><br />ซีอยากให้แทนรู้นะว่าซีรักแทนมาก มากที่สุดด้วย?<br /><br />สัญญาณภาพก้อหายไป<br /><br />น้ำตาขอผมออกมาชำระความโง่เขลาของตัวเอง<br /><br />ทำไมผมไม่เอะใจกับคำพูดของเธอที่ว่า ?ขอโทษนะแทน<br /><br />ซีไม่อยากทะเลาะกับแทนซีอยากจะใช้เวลาที่เหลืออยู่อย่างมีความสุขโดยมีแทนอยู่เคียงข้างนะ?<br /><br />..ผมน่าจะรู้ว่าเธอไม่สบาย<br /><br />..ผมน่าจะไปอเมริกากับเธอ<br /><br />ผมนั่งคิดสักพักแล้วก้อหยิบหนังสือขึ้นมาอ่าน<br /><br />ในนั้นเขียนว่า<br /><br />ถึงแทนที่ซีรัก อย่าโทษตัวเองนะที่ไม่มีเวลาให้ซี<br /><br />อย่าโทษตัวเองนะว่าผิด<br /><br />เรื่องนี้ไม่มีใครผิด และก้อไม่มีใครถูก ซีรักแทน<br /><br />แทนก้อรักซี ถึงเรา 2<br /><br />คนจะไม่พูดแต่ซีก้อรู้สึกนะ ถึงซีจะไม่อยู่แล้ว<br /><br />แต่ซีก้อยังคงอยู่ในใจแทนนะ<br /><br />ซีรักแทนมาก มากเกินกว่าที่จะเขียนลงไปได้<br /><br />ซีอยากจะบอกกับแทนว่ารักจากปากของซีเอง<br /><br />แต่มันคงไม่มีเวลาแล้ว<br /><br />หลังจากที่ซีไปผ่าตัดแล้วผลออกมาล้มเหลว<br /><br />ซีก้อป่วยมาตลอด ซีไม่ได้โกรธแทนนะ<br /><br />แต่ซีไปหาแทนไม่ไหว ซีไม่อยากจะบอกให้แทนรู้<br /><br />เพราะแทนกำลังตั้งใจกับงานที่ทำอยู่<br /><br />สุดท้ายนี้ซีอยากจะบอกกับแทนว่า<br /><br />ซีขอโทษซีอยู่กับแทนได้แค่นี้ ระยะเวลา 9<br /><br />ปีที่ซีอยู่กับแทนถึงมันจะน้อยแต่ซีรู้สึกมีความสุขมากนะ<br /><br />ลาก่อนแทนที่ซีรัก?<br /><br />ผมอ่านจดหมายเสร็จ<br /><br />ผมก้อนั่งร้องไห้และคิดอยู่ตลอดเวลาว่า<br /><br />ตอนนี้ผมมีทุกอย่าง มีทุกสิ่งที่จะซื้อได้ด้วยเงิน<br /><br />แต่ผมกลับซื้อเวลาที่จะอยู่กับซีไม่ได้<br /><br />แต่ถ้าผมซื้อเวลาคืนมาได้<br /><br />1 นาที ผมจะบอกว่าให้ซีรู้ว่า ผมรักเธอมากแค่ไหน<br /><br />1 ชั่วโมง ผมจะรีบขับรถไปหาเธอแล้วบอกเธอว่าขอโทษที่จำวันเกิดไม่ได้นะที่รัก<br /><br />1 วัน ผมจะอยู่กับเธอในวันเกิดที่ผมลืม<br /><br />1 เดือน ผมจะไปดูแลเธอที่อเมริกา<br /><br />และ 1 ปี ผมจะขอเธอแต่งงานและอยู่กับเธอ<br /><br />ถึงแม้จะเป็นเวลาแค่ 1 ปีก้อตาม<br /><br />ในชีวิตของคน ๆ นึง<br /><br />จะมีสักครั้งมั้ยที่จะได้พบรักแท้ในรักครั้งแรก<br /><br />ชีวิตเราเกิดมาเพื่อใคร และเกิดมาทำไม<br /><br />อย่างน้อยชีวิตของผมที่เกิดมา<br /><br />ก้อได้รู้ว่าเกิดมาเพื่อใครและพยายามเพื่อใคร<br /><br />สำหรับรักครั้งแรกของผมนั้นผมคิดว่าจะเป็นรักครั้งเดียวในชีวิตของผมที่ดีที่สุด<br /><br />ถึงแม้ผมจะไม่ได้บอกกับซีว่า ผมรักซี<br /><br />แต่ตอนนี้ผมจะบอกผ่านโพสต์นี้ไปถึงซีว่า<br /><br />ผมรักซีมาก รักตั้งแต่วันแรกที่เจอ<br /><br />ซีคือทุกสิ่งทุกอย่างที่ผมมีได้ในวันนี้<br /><br />เพราะฉะนั้นผมจะไม่รักใครอีกนอกจากเธอ?<br /><br />ซีจากผมไป 1 ปี กับ อีก 4 วัน<br /><br />แต่เมื่อวานซีก้อยังทำให้ผมร้องไห้อีกจนได้ครับ<br /><br />เรื่องมันเกิดขึ้นเมื่อวานตอนเย็น ผมกลับมาที่คอนโด<br /><br />เพื่อเปลี่ยนชุดไปงานเลี้ยงของบริษัทที่ผมทำงานอยู่<br /><br />( หรือบริษัทของพ่อซี )<br /><br />ผมเลือกเสื้อสูทที่จะใส่ไปงาน<br /><br />ในขณะที่ผมเลือกอยู่ผมก้อเหลือบไปเห็นเสื้อสูทสีม่วงผ้ากำมะหยี่<br /><br />ผมเลยนึกขึ้นได้ว่าเสื้อตัวนี้<br /><br />ซีเป็นคนซื้อให้ผมก่อนที่เธอจะไปรักษาตัวที่อเมริกา<br /><br />แต่ผมไม่เคยใส่มันเลย<br /><br />เพราะเคยลองใส่ดูแล้วมันดูเหมือนนักสนุ๊กเกอร์อย่างไรไม่รู้<br /><br />ผมเลยไม่ชอบ<br /><br />แต่วันนี้ผมคิดถึงซีมาก ผมเลยหยิบสูทตัวนี้ขึ้นมาใส่<br /><br />พอใส่เสร็จผมมีความรู้สึกว่ามีของอยู่ในกระเป๋า<br /><br />ผมจึงล้วงลงไปหยิบและเอามันขึ้นมาจึงรู้ว่ามันเป็นเทปคาสเซ็ทม้วนหนึ่ง<br /><br />ด้วยความอยากรู้ว่ามันเป็นเพลงอะไรผมจึงตรงไปที่เครื่องเสียงแล้วเปิดมัน<br /><br />เสียงแรกที่ผมได้ยินเป็นเสียงของ ซี<br /><br />เธออัดเสียงของเธอลงในเทป<br /><br />ต่อไปนี้จะเป็นคำพูดที่เธอพูดในเทปนะครับ<br /><br /><br /><br />" สวัสดีค่ะ แทน นั่นแน่<br /><br />แทนได้ฟังเทปแล้วแสดงว่าแทนแพ้พนันซีแล้วนะ<br /><br />เพราะแทนบอกว่าจะไม่มีวันใส่สูทตัวนี้ (เธอหัวเราะเบา ๆ )<br /><br />ในที่สุดแทนก้อใส่สูทตัวนี้จนได้ เฮ้อ ( เธอถอนหายใจ )<br /><br />ตอนนี้เราจากกันนานหรือยังนะ<br /><br />ขอโทษที่ซีพูดอย่างนี้นะ<br /><br />เพราะซีคิดว่าแทนคงได้ฟังเทปนี้ตอนที่ซีไม่ได้อยู่กับแทนแล้ว<br /><br />แทนคิดถึงซีมั้ย<br /><br />คงคิดถึงล่ะสิ แทนอยากรู้มั้ยว่าตอนนี้ซีอยู่ที่ไหน<br /><br />ถ้าอยากรู้ทำตามที่ซีบอกนะ<br /><br />แทนเปลี่ยนเทปไปฟังที่ต้นหน้า B นะค่ะ "<br /><br />แล้วเสียงซีก้อเงียบลง ผมจึงรีบกรอไปที่ต้นหน้า B แล้วเปิดฟัง<br /><br />" แทนค่ะ แทนทำตามที่ซีบอกนะค่ะ แทนหลับตาลงนะ "<br /><br />แล้วผมก้อได้ยินเสียงคลื่น<br /><br />แล้วก้อมีเสียงเธอพูดขึ้นว่า " แทน<br /><br />ซีว่าเปลือกหอยอันนี้สวยจังเลยนะค่ะ "<br /><br />แล้วเธอก้อพูดขึ้นมาว่า "<br /><br />รู้มั้ยว่าตอนนี้เราอยู่กันที่ไหน "<br /><br />ผมตอบกับตัวเองว่าทำไมจะจำไม่ได้<br /><br />เพราะเสียงที่ผมได้ยินนั้นมันมาจากม้วนวีดีโอ<br /><br />ที่เราไปถ่ายตอนไปเที่ยวที่ พัทยา<br /><br />แล้วเทปที่มีเสียงของซีก้อยังคงเล่นต่อไป<br /><br />ซีเปิดวีดีโอ มีเสียงที่อยู่ตามสถานที่ต่าง ๆ ที่<br /><br />ผมกับเธอไปเที่ยวกัน<br /><br />เสียงของเธอในเทปก้อพูดขึ้นมาว่า<br /><br />" ตอนนี้แทนรู้ยังค่ะว่า ซีอยู่ที่ไหน<br /><br />ซีอยู่ในใจแทนนะ เวลาที่แทนคิดถึงซี<br /><br />แทนก้อเปิดวีดีโอ หรือ รูปถ่ายของเราดูก้อได้นะ<br /><br />และวันนี้ซีก้อจะรักษาสัญญากับแทนอีกเรื่องหนึ่งนะค่ะ<br /><br />แทนจำได้มั้ย<br /><br />แทนเคยร้องเพลงให้ซีฟัง ซียังจำได้นะ<br /><br />แต่จำชื่อไม่ได้ว่าเพลงอะไร<br /><br />แต่จำเนื้อร้องได้ท่อนนึงนะ ท่อนที่ว่า "<br /><br />เส้นทางชีวิตของฉัน<br /><br />ถึงแม้ว่ามันไม่โรยด้วยกลีบดอกไม้<br /><br />แต่มันเป็นทางที่ฉันเลือกเดินด้วยหัวใจ<br /><br />เส้นทางชีวิตสายนี้จะขอพิสูจน์ด้วยแรงและกำลังใจ "<br /><br />และอะไรต่อจำไม่ได้แล้วค่ะ<br /><br />ร้องได้แค่นี้ค่ะ พอแทนร้องเสร็จ<br /><br />แทนก้อบอกให้ซีร้องให้ฟังบ้างแต่ซีไม่ได้ร้อง<br /><br />แทนเลยโกรธ แต่วันนี้ซีจะร้องให้ฟังนะ แทนฟังให้ดีนะ<br /><br />ซีอาจจะร้องไม่เพราะเท่าไรนะค่ะ<br /><br />ซีจะฝากบทเพลงนี้ไว้แทนใจนะ<br /><br />เมื่อไรที่แทนเหงาแทนจงฟัง<br /><br />เพราะมันจะเป็นบทเพลงสุดท้ายไว้แทนใจ<br /><br />เพราะตอนนี้เราคงต้องห่างไกลกันนะ ซีร้องแล้วนะ ( แล้วเธอก้อร้องเพลง )<br />.....<br /><br />" วันคืนที่เนิ่นนาน<br /><br />อาจผ่านชีวิตคน<br /><br />อาจเปลี่ยนใจคนให้เวียนหมุนไป<br /><br />ทำเราจากกันนาน<br /><br />ไม่เคยโทษใคร<br /><br />มันเป็นเงื่อนไขของกาลเวลา<br /><br />วันวานของเรา<br /><br />แม้มันไม่คืนกลับมา<br /><br />แต่อยากจะบอกให้เธอรู้ว่า<br /><br />ฉันยังห่วงใย<br /><br />ใจก้อยังคิดถึงเธอ<br /><br />เหมือนแต่ก่อนเป็นมาเสมอ<br /><br />แม้ว่าเธอจากฉันไป<br /><br />ฉันยังเฝ้าดู<br /><br />และอยากจะรู้ความเป็นไป<br /><br />เพราะว่าฉันรักเธอดั่งเดิม เดิม<br /><br />ถึงจะนาน นานเท่าไร<br /><br />ฉันขอพอใจขอเป็นอย่างเดิม<br /><br />ไม่ต้องการจะทนเห็นเธอต้องเหนื่อย<br /><br />ไม่ต้องการจะทนเห็นเธอลำบาก<br /><br />ได้แต่คอยเอาใจช่วยเธอทุกอย่าง<br /><br />อยากให้เธอมีโลกที่สวยงาม<br /><br />รักเธอเสมอ<br /><br />ยังไงซีก้อรักแทนนะค่ะ "<br /><br />สุดท้ายยย ( เสียงของเธอผมรู้สึกได้เลยครับว่าเธอกำลังร้องไห้<br /><br />เพราะเสียงของเธอสะอื้น )<br /><br />ซีอยากจะบอกแทนว่า แทนอย่าปิดกั้นตัวเองเพราะซีนะค่ะ<br /><br />ซีอยากให้แทนเจอคนดีดี<br /><br />อย่าจบชีวิตตัวเองโดยไม่ใคร แทนเป็นคนดี<br /><br />แทนต้องได้เจอคนดีดี<br /><br />ซีเชื่อว่าต้องเป็นเช่นนั้น<br /><br />ซีจะไม่โกรธถ้าแทนจะมีใครสักคน<br /><br />แต่ซีจะโกรธถ้าแทน ปิดกั้นชีวิตเพราะซี แทนค่ะ<br /><br />แทนอย่าทำให้ซีต้องเป็นห่วงนะค่ะ<br /><br />แทนสัญญากับซีนะค่ะ ว่าจะไม่ปิดกั้นตัวเอง<br /><br />ถึงซีจะไม่ได้ยิน<br /><br />ซีจะเงียบให้แทนพูดนะค่ะ .......<br /><br />ไม่มีเสียงจากเทปครับ ผมก้อเลยพูดออกไปตามอารมณ์นั้น<br /><br />แทนสัญญา<br /><br />ผมก้อนึกว่าเทปคงหมดหน้าแล้วจึงเอื้อมไปปิด<br /><br />ผมถึงกลับสะดุ้งและขนลุกทันที<br /><br />ที่ได้ยินเสียงของซีออกมาจากเทปแล้วพูดว่า<br /><br />" ขอบคุณนะค่ะ<br /><br />ถึงซีจะไม่ได้ยินแต่ซีเชื่อว่าแทนคงจะรักษาสัญญากับซีนะค่ะ<br /><br />ว้าเทปหมดแล้วนะค่ะ ซีรักแทนนะค่ะ.................<br /><br />ช่วงเวลาที่ผมได้ยินคำขอบคุณจากเธอ<br /><br />ผมยังรู้สึกว่าเธอยังอยู่ข้าง ๆ ผมเลย<br /><br />ผมคิดถึงเธอมาก<br /><br />ผมนั่งคิดว่าทำไมซีถึงเข้มแข็งได้ขนาดนี้<br /><br />ผมนั่งร้องไห้ไปตั้งแต่ได้ยินเสียงคลื่นจากทะเลของวีดีโอแล้ว<br /><br />แต่เสียงเพิ่งมาร้องไห้ ตอนร้องเพลงให้ผมฟัง<br /><br />ทำไมเธอถึงพูดได้ขนาดนี้ ทั้งๆที่รู้ว่าตัวเองจะต้องตาย<br /><br />ทำไมเธอไม่เคยบ่นว่าทรมานให้ผมฟัง<br /><br />แล้วทำไมเธอยังเป็นห่วงชีวิตผมอีก<br /><br />แล้วอย่างนี้ผมจะลืมเธอได้มั้ย<br /><br />ผมจะเจอคนที่เป็นห่วงและรักผมได้อย่างนี้อีกมั้ย<br /><br />แต่อย่างน้อยผมก้อยังรู้สึกได้ว่าเธอไม่ได้จากผมไปไหนไกล<br /><br />แต่เธอยังอยู่กับผมใกล้ ๆ ในใจผมเสมอ<br /><br />และแล้วผมก้อไปไม่ทันกล่าวพิธีเปิดงานเลี้ยงจนได้<br /><br />พ่อของซีโกรธใหญ่เลย อิอิ<br /><br />ท่านถามผมว่าไปทำอะไรมา<br /><br />ผมแอบอมยิ้มแล้วตอบกับท่านว่า "<br /><br />ผมนั่งฟังคนที่ผมรักพูดอยู่ครับ "<br /><br />พ่อซีได้ยินเท่านั้นแหละทำหน้างงเป็นไก่ตาแตกไปเลยครับ อิอิอิอิ<br /><br />สายลมพัดไปแล้วไม่หวนมา<br /><br />เหมือนกับชีวิตคนตายไปแล้วก้อไม่ฟื้นขึ้นมา<br /><br />ขึ้นอยู่กับว่าโลกสำหรับคนที่ตายนั้นมันเป็นอีกโลกนึง<br /><br />แต่โลกสำหรับคนที่อยู่นั้นมันเป็นโลกแห่งความจริง<br /><br />อย่ายึดติดกับสิ่งที่ไม่มีตัวตน<br /><br />และอย่าปิดกั้นในสิ่งที่เรียกว่ารักแท้<br /><br />แต่จงยึดมั่นและเก็บความรู้สึกที่ดีไว้ให้กับรักแท้จะดีกว่า<br /><br />มีพบก้อมีจากมันเป็นธรรมดา<br /><br />C love Tan never die and forever but Tan forget me not .<br /><br />Because C will alive in your heart.<br /><br />นั่นคือจดหมายฉบับสุดท้ายที่ซีเขียนให้ผมและแนบไว้ในกล่องใส่เทปคลาสเซ็ท<br />จาก </span></span><b style="color: rgb(102, 102, 102);"><span style="font-size:85%;"><span lang="th"> PS.Nual แห่ง www.thaireaderclub.com<br /></span></span></b>วรัญญูhttp://www.blogger.com/profile/05671555906663658675noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2542368820151621032.post-36178533606245060972007-09-04T13:28:00.001-07:002007-09-04T13:28:58.713-07:00บทความดีๆจากทุกมุมมอง #2<span style="color: rgb(102, 102, 102);" lang="th"><center><span><img src="http://www.thaireaderclub.com/pic/646/1.jpg" /></span></center><span><span style="color: rgb(102, 102, 102); font-weight: bold;">ยาสีฟันของในหลวง</span><br /><br />ผมมีภาพๆ หนึ่งเอามาให้ดูกัน เป็นภาพหลอดยาสีฟันที่ถูกใช้แล้วครับ<br /><br />เห็นทีแรกไกลๆ ก็ไม่รู้สึกอะไรมากหรอกครับ เป็นภาพที่ติดอยู่บนบอร์ดที่โรงเรียนของลูก ระหว่างที่รอลูกๆ ลงมาจากห้องเรียนจึงได้อ่านข้อความที่ประกอบภาพนี้อย่างละเอียด<br /><br />ภาพหลอดยาสีฟันที่เห็นนี้ต้องเรียกว่าเป็นหลอดยาสีฟันพระทนต์ประวัติศาสตร์ เพราะนี่คือหลอดยาสีฟันของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว เห็นแล้วรู้สึกเหมือนผมไหมครับ ความเย็นจากที่ไหนก็ไม่รู้อาบลงมากลางกระหม่อมเลย<br /><br />ภาพนี้ถูกตีพิมพ์เป็นโปสเตอร์โดยคณะแพทย์ศาสตร์จุฬาลงกรณ์ฯ ครูที่โรงเรียนของลูกผมไปพบเข้าเลยนำมาถ่ายสำเนาติดบอร์ดให้เด็กนักเรียนได้เรียนรู้และเข้าใจคำว่า “ประหยัด<br /><br />ศาสตราจารย์พิเศษทันตแพทย์หญิงท่านคุณหญิงเพ็ชรา เดชะกัมพุช ทันตแพทย์ประจำพระองค์ อดีตคณาบดีคณะทันตแพทยศาสตร์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย เขียนเล่าให้ฟังว่า<br /><br />“ครั้งหนึ่งทันตแพทย์ประจำพระองค์กราบถวายบังคมทูลเรื่องศิษย์ทันตแพทย์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยบางคนมีค่านิยมในการใช้ของต่างประเทศและมีราคาแพง รายที่ไม่มีทรัพย์พอซื้อหาก็ยังขวนขวายเช่ามาใช้เป็นการชั่วครั้งชั่วคราว ซึ่งเท่าที่ทราบมามีความแตกต่างจากสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ ที่ทรงนิยมใช้กระเป๋าที่ผลิตในประเทศเช่นสามัญชนทั่วไป ทรงใช้ดินสอสั้นจนต้องต่อด้าม แม้จนยาสีพระทนต์ของพระองค์ท่านก็ทรงใช้ด้ามแปรงพระทนต์รีดหลอดยาจนแบน จนแน่ใจว่าไม่มียาสีฟันพระทนต์หลงเหลืออยู่ในหลอดจริงๆ<br /><br />เมื่อกราบบังคมทูลเสร็จ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงรับสั่งว่า ของพระองค์ท่านก็เหมือนกัน และยังทรงรับสั่งต่อไปอีกว่าเมื่อไม่นานมานี้เองมหาดเล็กห้องสรงเห็นว่ายาสีพระทนต์ของพระองค์คงใช้หมดแล้ว จึงได้นำหลอดใหม่มาเปลี่ยนให้แทน<br /><br />เมื่อพระองค์ได้ทรงทราบก็ได้ขอให้เขานำยาสีพระทนต์หลอดเกามาคืนและพระองค์ท่านยังทรงสามารถใช้ต่อไปด้อีกถึง 5 วัน<br /><br />จะเห็นได้ว่า ในส่วนของพระองค์ท่านเองนั้นทรงประหยัดอย่างยิ่ง ซึ่งตรงกันข้ามกับพระราชทรัพย์ส่วนพระองค์ที่ทรงพระราชทานเพื่อราษฏรผู้ยากไร้อยู่เป็นนิจ พระจริยาวัตรของพระองค์ได้แสดงให้เห็นอย่างแจ่มชัดถึง พระวิริยะ อุตสาหะ ตลอดจนความประหยัดในการใช้ของอย่างคุ้มค่า<br /><br />หลังจากนั้น ทันตแพทย์ประจำพระองคืได้กราบพระบาททูลขอพระราชทานหลอดยาสีฟันพระทนต์หลอดนั้นเพื่อนำไปให้ศิษย์ได้เห็นและรับใส่เกล้าเป็นตัวอย่างเพื่อประพฤติปฏิบัติในโอกาสต่อๆ ไป<br /><br />ประมาณหนึ่งสัปดาห์หลังจากนั้น พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวได้ทรงพระราชทานส่งหลอดยาสีพระทนตืเปล่าหลอดนั้นมาให้ถึงบ้าน ทันตแพทย์ประจำพระองค์รู้สึกซาบซึ้งในพระมหากรุณาธิคุณเป็นล้นเกล้า ยิ่งเมื่อได้พิจารณาถึงลักษณะของหลอดยาสีพระทนต์เปล่าหลอดนั้นแล้ว ทำให้เกิดความสงสัยว่าเหตุใดยาสีฟันพระทนต์หลอดนี้จึงแบนราบเรียบโดยตลอด คล้ายแผ่นกระดาษโดยเฉพาะบริเวณคอหลอดยังปรากฏรอยบุ๋มลึกลงไปเกือบถึงเกลียวคอหลอด<br /><br />เมื่อได้มีโอกาสเข้าเฝ้าอีกครั้งในเวลาต่อมา จึงได้รับคำอธิบายจากพระองค์ว่า หลอดยาสีฟันพระทนต์ที่เห็นแบนเรียบนั้นเป็นผลจากการใช้ด้ามแปรงสีพระทนต์ช่วยรีดและกดจนเป็นรอยบุ๋มที่เห็นนั่นเอง<br /><br />และเพื่อที่จะขอนำไปแสดงให้ศิษย์ทันตแพทย์ได้เห็นเป็นอุทาหรณ์จึงได้ขอพระราชานุญาตซึ่งพระองค์ท่านก็ได้ทรงพระเมตตาด้วยความเต็มพระทัย”<br /><br />ผมมีโอกาสได้ยืนมองดูรูปหลอดยาสีพระทนต์หลอดนี้อยู่เนืองๆ เวลาไปรอรับลูกที่โรงเรียน และเมื่อยิ่งดูก็ยิ่งได้รับรู้ถึงปรัชญาที่พระองค์พระราชทานผ่านมาทางหลอดยาฯ นี้<br /><br />แล้วผมก็พบว่าแก่นแท้ของการประหยัดอยู่ตรงนี้นี่เอง<br /><br />ไม่ใช่ไม่ยอมใช้เลย แต่ต้องรู้จักใช้ รู้จักใช้ให้เกิดประโยชน์สูงสุด มากที่สุดเท่าที่จะมากได้ ไม่ใช้แบบเหลือทิ้งเหลือขว้าง<br /><br />และทำให้ผมคิดไปถึงการใช้ทรัพยากรธรรมชาติบนโลกใบนี้ หลอดยาสีพระทนต์ของในหลวงหลอดนี้สอนผมให้เข้าใจว่า ในความเป็นจริงแล้วมนุษย์เรายังคงต้องใช้ทรัพยากรธรรมชาติต่อไป ไม่ใช่ไม่ใช้เลย แต่จะใช้อย่างไรมากกว่า ตัวอย่างง่ายๆ เรื่องการใช้น้ำ เราไม่ควรประหยัดน้ำจนต้นไม่ที่ปลูกอยู่ตายเพราะขาดน้ำ แต่เราควรระวังการเปิดน้ำทิ้งไว้ เราควรระวังท่อน้ำรั่วหยดซึม เราควรระวังเรื่องสิ้นเปลืองเหล่นี้ต่างหาก แล้วผมก็เลยคิดไปถึงเรื่องอื่นๆ อีกหลายเรื่อง รวมทั้งเรื่องเขื่อนว่าทำไมบางครั้งโลกเราถึงต้องยอมเสียพื้นทีป่าบางพื้นที่เพื่อสร้างเขื่อนบ้าง<br /><br />ผู้ส่งอีเมลล์ฉบับนี้เป็นอีกคนนึงที่ได้อ่านถึงข้อความทั้งหมดนี้ตั้งแต่ต้นจนจบและรู้สึกว่า ตัวเองทำอะไรสิ้นเปลืองอยู่ตลอดเวลาจริงๆ ขอขอบคุณ คุณ Xellos จาก PK ที่นำข้อความดีๆ มาให้อ่านครับ<br /><br />ผมหวังว่าหลังจากที่พวกคุณได้อ่านกันแล้วคงจะช่วยคุณพ่อกับคุณแม่ประหยัดกันได้มากขึ้นนะครับ<br />จากคุณ ต้นส้ม แห่ง www.thaireaderclub.com<br /><br /></span></span>วรัญญูhttp://www.blogger.com/profile/05671555906663658675noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2542368820151621032.post-32365802361400971522007-09-04T11:36:00.001-07:002007-09-04T11:36:59.245-07:00บทความดีๆจากทุกมุมมอง #1<span lang="th"><span><span style="color: rgb(102, 102, 102); font-weight: bold;"> " พ่อครับ ขอยืมตังค์หน่อย "</span><br /><span style="color: rgb(102, 102, 102);"> เสร็จจากงาน ถึงบ้าน </span><br /><span style="color: rgb(102, 102, 102);"> เกือบสามทุ่มเข้าไปแล้ว เขาเดินเข้าบ้าน</span><br /><span style="color: rgb(102, 102, 102);"> ที่ดูเงียบเหงา เนื่องจาก ภรรยาเสียชีวิตไปเมื่อปีกลาย </span><br /> <br /><span style="color: rgb(102, 102, 102);"> ทิ้งลูกชายคนเดียวไว้ กับเขาให้หา เลี้ยงลูกตามลำพัง</span><br /><span style="color: rgb(102, 102, 102);"> ดีว่าเจ้าหนูน้อยพอจะช่วยตัวเองได้บ้าง</span><br /><span style="color: rgb(102, 102, 102);"> อาหารก็กิน อาหารปิ่นโต ที่ผูกประจำ หากินเองได้</span><br /><span style="color: rgb(102, 102, 102);"> ทำให้ ไม่เป็นภาระมากมาย นัก </span><br /> <br /><span style="color: rgb(102, 102, 102);"> เข้ามาในบ้าน เหงื่ออาบแก้มยังไม่ทันได้พัก ผู้เป็นพ่อ</span><br /><span style="color: rgb(102, 102, 102);"> เห็นหน้าลูกชายวัยซน ที่รอรับเอ่ยปาก ทัก </span><br /> <br /><span style="color: rgb(102, 102, 102);"> " พ่อครับวันนี้ทำงานเหนื่อยมั้ยครับ " </span><br /> <br /><span style="color: rgb(102, 102, 102);"> " เหนื่อยสิ ลูกแล้ววันนี้ทำการบ้านเสร็จ แล้วเหรอ " </span><br /><span style="color: rgb(102, 102, 102);"> ผู้เป็นพ่อตอบเนือยๆ พร้อมกับ ถาม ต่อ ด้วยความเคยชิน</span><br /> <br /><span style="color: rgb(102, 102, 102);"> " เสร็จหมดแล้วครับ คือ ผม มีเรื่องบางอย่างอยากจะถามพ่อน่ะ พ่อว่างหรือยังครับ " </span><br /><span style="color: rgb(102, 102, 102);"> ลูกชายตัวน้อย ถาม ต่อ </span><br /> <br /><span style="color: rgb(102, 102, 102);"> ''เดี๋ยวพ่อจะไปอาบน้ำ หาข้าวกินข้าวซัก หน่อย </span><br /><span style="color: rgb(102, 102, 102);"> แล้วคงจะเข้านอนวันนี้เหนื่อย เหลือเกิว่าแต่แก จะถามอะไรพ่อเหรอ " </span><br /> <br /><span style="color: rgb(102, 102, 102);"> ผู้เป็นพ่อ ถามด้วยน้ำเสียงอ่อนล้า</span><br /> <br /><span style="color: rgb(102, 102, 102);"> " คือผมอยากรู้ ว่า พ่อทำงานได้ ค่าจ้างวันละเท่าไรครับ " </span><br /> <br /><span style="color: rgb(102, 102, 102);"> ลูกชาย ถามด้วยน้ำ เสียงใสซื่อ</span><br /> <br /> <br /><span style="color: rgb(102, 102, 102);"> เค้าหันมามองหน้าลูกชาย พร้อมกับ ขมวดคิ้วด้วย ความสงสัย </span><br /><span style="color: rgb(102, 102, 102);"> แล้วผู้เป็นพ่อ แต่ก็ตอบไปว่า</span><br /> <br /><span style="color: rgb(102, 102, 102);"> " วัน ล่ะ สี่ร้อย "</span><br /> <br /> <br /><span style="color: rgb(102, 102, 102);"> " งั้นผม ขอยืม ตังค์ พ่อ ซักสองร้อยได้ มั้ยครับ " </span><br /> <br /><span style="color: rgb(102, 102, 102);"> ลูกชายตัวน้อยเอ่ยปากด้วยสายตาวิงวอน </span><br /> <br /> <span style="color: rgb(102, 102, 102);">" หา แกว่าไง นะ "</span><br /> <br /><span style="color: rgb(102, 102, 102);"> ผู้เป็น พ่อ ขึ้นเสียงด้วยอารมณ์ฃ</span><br /> <br /> <span style="color: rgb(102, 102, 102);">ก่อนที่จะ หันมา พูดกับ ลูกชายด้วยเสียงเข้มขึ้น กว่าเดิม</span><br /> <br /><span style="color: rgb(102, 102, 102);"> " นี่ฟังนะ แกคิดว่า เงินทอง หาได้ง่ายๆ เหรอ กว่าพ่อจะได้เงิน สี่ร้อย บาท </span><br /><span style="color: rgb(102, 102, 102);"> ต้องทำงานเหนื่อยตั้งแต่เช้ายันค่ำแต่พอกลับมาถึงบ้านเจอแกรอขอยืมเงิน</span><br /><span style="color: rgb(102, 102, 102);"> พ่อง่ายๆแบบนี้นี่นะแกลองไปคิดดูให้ดี สิว่าแกทำประโยชน์อะไรให้พ่อบ้าง</span><br /><span style="color: rgb(102, 102, 102);"> พ่อถึงจะต้องให้ เงินสองร้อยนี่ให้แก ยืม "</span><br /> <br /> <span style="color: rgb(102, 102, 102);">เด็กชายยืนนิ่ง มองหน้าพ่อ ไม่มีเสียงหลุดออก จาก ปาก </span><br /><span style="color: rgb(102, 102, 102);"> แต่น้ำตาไหลซึม ลงอาบร่องแก้มทั้ง สองข้าง </span><br /><span style="color: rgb(102, 102, 102);"> ก่อนที่จะหัน หลังเดินกลับห้อง ตัวเอง อย่างซึมเซา</span><br /> <br /><span style="color: rgb(102, 102, 102);"> หลังจากอาบน้ำเสร็จ แวะเข้าครัว หาข้าวปลากินเรียบร้อย </span><br /><span style="color: rgb(102, 102, 102);"> เขาหยิบบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบ เดินไป ที่ ระเบียง ความรู้สึกเคร่งเครียดที่ได้ รับ</span><br /><span style="color: rgb(102, 102, 102);"> มาจากงานนอกบ้าน เริ่มผ่อนคลาย คิดไป ถึงอดีตที่ผ่านและงานที่ทำมาทั้งวัน </span><br /><span style="color: rgb(102, 102, 102);"> แล้วก็ ย้อน กลับคิดไปถึงลูกชายตัวน้อยลูกเป็นเด็กดี </span><br /><span style="color: rgb(102, 102, 102);"> ไม่เคยเกเร ไม่ เคยเอ่ยปากขอเงิน เพิ่มนอกจากเงินค่าขนม ที่เขาให้</span><br /><span style="color: rgb(102, 102, 102);"> ประจำวันเท่านั้น แต่วันนี้ทำไม ถึงเอ่ยปากยืมเงินเมื่อสักครู่ </span><br /><span style="color: rgb(102, 102, 102);"> เขา เหนื่อยเกินไป หรือเครียดเกินไปหรือป่าว</span><br /> <br /> <span style="color: rgb(102, 102, 102);">ถึงได้ใช้อารมณ์กับ ลูกไปอย่างนั้น เมื่อได้คิด เขาดับ บุหรี่ </span><br /><span style="color: rgb(102, 102, 102);"> แล้วเดินไปที่ห้องลูกชายไฟในห้องนอนดับแล้ว</span><br /><span style="color: rgb(102, 102, 102);"> เมื่อเปิดประตูเข้าไปเอื้อม มือเปิดไฟในห้อง หนูน้อยนอนตะแคง </span><br /><span style="color: rgb(102, 102, 102);"> หน้าตายังคงลืมจ้องมองมาที่ประตูแก้มที่แนบกับหมอน ชุ่มด้วย น้ำตา</span><br /><span style="color: rgb(102, 102, 102);"> พร้อมเสียงสะอื้นเบาๆอยู่คน เดียว </span><br /> <br /><span style="color: rgb(102, 102, 102);"> เขาเดิน ไปนั่งที่ขอบเตียงมือลูบผม ลูกชายเบาๆ พร้อมกับ </span><br /><span style="color: rgb(102, 102, 102);"> เอ่ยปากด้วยน้ำเสียงเครือ จุกคอ</span><br /> <br /><span style="color: rgb(102, 102, 102);"> " พ่อขอโทษนะลูก เมื่อกี้ พ่อเหนื่อยมามากเลยใช้อารมณ์ กับลูกมากไปหน่อย </span><br /><span style="color: rgb(102, 102, 102);"> จริงๆตะกี้พ่อไม่ได้ถามลูกด้วยซ้ำว่า ลูกอยากยืม เงินพ่อไปทำไมลูกอาจจะมี </span><br /><span style="color: rgb(102, 102, 102);"> เหตุจำเป็นที่จะ ต้องใช้เงินก็ได้ เงินแม้ว่าจะหาได้ลำบาก</span><br /><span style="color: rgb(102, 102, 102);"> ไม่ได้ได้มา ง่ายๆ แต่ถ้าลูกมีเหตุผลเพียงพอ พ่ออาจจะให้ยืม ก้อ ได้ เพราะว่า ลูก </span><br /><span style="color: rgb(102, 102, 102);"> น่ะสำคัญสำหรับพ่อเหนือ สิ่งอื่นใด และพ่อรักลูกจ้ะ " </span><br /> <br /> <span style="color: rgb(102, 102, 102);">" ว่าแต่ ไหน ลูกลองบอกพ่อสิว่า ลูกอยากยืม เงินสองร้อยไปทำ อะไร " </span><br /> <br /><span style="color: rgb(102, 102, 102);"> ผู้เป็นพ่อถามลูกชายที่มอง </span><br /><span style="color: rgb(102, 102, 102);"> หน้าพ่อนิ่ง ด้วยน้ำเสียงปราณี เต็มเปี่ยมด้วยความ รัก </span><br /> <br /><span style="color: rgb(102, 102, 102);"> ลูกชายตัวน้อย ส่งเสียงสะอื้นจากลำคอ</span><br /> <br /><span style="color: rgb(102, 102, 102);"> " พ่อครับ ตั้งแต่แม่ ตาย ผมเห็นพ่อต้องทำงาน </span><br /><span style="color: rgb(102, 102, 102);"> หนักเพื่อหาเงินทุกวัน จนไม่ได้พัก ไม่ได้อยู่กับผม เลย เราแทบ </span><br /><span style="color: rgb(102, 102, 102);"> ไม่มีเวลาได้อยู่ด้วย กัน</span><br /><span style="color: rgb(102, 102, 102);"> ผมเลย ค่อยๆเก็บค่าขนมของผมไว้ ตลอดมาจนถึงตอน </span><br /><span style="color: rgb(102, 102, 102);"> นี้ผมเก็บได้สองร้อยบาทแล้ว แต่พอผมรู้จากพ่อ ว่า </span><br /><span style="color: rgb(102, 102, 102);"> พ่อทำงานได้ ค่าจ้างวันล่ะสี่ร้อยผม จึงอยากยืมพ่อเพิ่มอีกสองร้อย </span><br /><span style="color: rgb(102, 102, 102);"> ให้เป็นสี่ร้อยเพื่อจะได้ใช้เป็นค่าจ้างให้พ่อได้พัก </span><br /><span style="color: rgb(102, 102, 102);"> ได้อยู่กับผม ซักวันนึง ครับ "</span><br /> <br /><span style="color: rgb(102, 102, 102);"> เงินทอง อาจจะจำ เป็น ต่อการดำรงชีวิต </span><br /><span style="color: rgb(102, 102, 102);"> แต่ ครอบครัว ยังคงต้องการ ความรัก ความ อบอุ่น และ </span><br /><span style="color: rgb(102, 102, 102);"> เวลาที่มีให้ แก่กัน </span><br /> <br /><span style="color: rgb(102, 102, 102);"> " อย่าห่วงงานจนลืม ครอบ ครัว และ คนที่คุณ รัก ''</span><br />ผู้แต่งไม่ทราบ ได้มาจาก www.thaireaderclub.com<br /></span></span>วรัญญูhttp://www.blogger.com/profile/05671555906663658675noreply@blogger.com1